Nowa Ziemia

XV-128 - Nowa Ziemia

Jak sama nazwa wskazuje, jest to sto dwudziesty ósmy obiekt odkryty w układzie tworzonym przez masywnego czerwonego karła XV-0, na samej granicy jego ekosfery. Układ XV, nazwany zwyczajowo Układem [NAZWA], znajduje się w gromadzie Uroboros. Wstępne analizy wykazały, że planeta ta nie tylko jest zdolna do tego, ale już teraz podtrzymuje życie oparte na węglu. Śladowe ilości tlenu w atmosferze również były obiecujące. Po dokładniejszych badaniach robionych z orbity XV-128 otrzymała potoczną nazwę Nowej Ziemi i została wyznaczona jako miejsce na kolonię. Przed dużą aktywnością gwiazdy planetę chroni wyjątkowo silne pole magnetyczne, które obecnie jest jednym z głównych obiektów badań.

Płaszcz Nowej Ziemi zbudowany jest w większości z lekkich skał i gleby. Do chwili obecnej znaleziono niewiele złóż metali przy samej powierzchni, ale głębsze wydobycie ma ogromny potencjał nie tylko z uwagi na podstawowe surowce, ale i metale ziem rzadkich, skały metamorficzne oraz inne drogie surowce. Gleba na obszarze Doliny Bjornsona, w której budowana jest kolonia, posiada przeciętną jakość według ziemskich standardów, ale lokalny ekosystem zdaje się doskonale z nią radzić.

Roślinność na planecie ma głównie czerwoną lub buro-zielonkawą barwę. Jest to spowodowane nieco innym spektrum światła niż słoneczne, jakie dociera na powierzchnię planety.

Kolonia NAZWA

Moduł Kolonialny OHD (On-ground Human Den)
Pochodzący jeszcze z czasów budowy Matki, przystosowany do tego, by wytrzymać surowe warunki zewnętrze, szeroki zakres ciśnień, temperatury i promieniowania. Pomieszczenia wewnątrz są przystosowane na użytek naukowców, medyków lub jako kwatery mieszkalne dla kolonistów. Obecnie kolonia na XV-128 składa się z 5 funkcjonujących modułów, zaś na Matce znajdują się dwa zapasowe.

Łazik LCR (Land Crawler Rover)
Kolonia dysponuje jedną sztuką. Duży pojazd lądowy poruszający się na 4 gąsienicach. Ma 3-metrowe zawieszenie. Jest wyposarzony w czujniki zewnętrze, osłony oraz zamknięty system obiegu powietrza, dzięki czemu może stanowić bezpieczne schronienie dla załogi, teoretycznie może jechać po dnie zbiorników wodnych. Wyposażony w polowe lanoratorium, kontener na próbki i ambulatorium. Optymalna liczba ludzi do obsługi to 3 (pilot, nawigator i mechanik).

Moduł Emisji Tlenu (OEM)
Mierzący 1,5 m moduł jest mocowany do ziemi wokół terenu kolonii oraz w centrum. Moduł emituje tlen do atmosfery, zapewniając możliwość stosunkowo swobodnego oddychania na obszarze kilkunastu metrów kwadratowych.

Szperacz
Mały dron zwiadowczy, wyposażony w kamery, skaner i niewielki zasobnik na próbki. Proste oprogramowanie pozwala na tryb auto-eksploracji, w którym Szperacz oblatuje nieznane obszary i jest w stanie omijać miejsca o zwiększonym ryzyku własnego uszkodzenia.